Wil je voor Stefan blogguh?

Euh, euh, ja natuurlijk, zei ik (what the f... is blogguh?). Ik heb nergens verstand van en ben niet voor niets adviseur geworden. Als ik echte kennis had dan had ik die kunnen verkopen of was ik wel brandweerman of blogger geworden, toch?

Maar goed, een echte uitdaging gaan we nooit uit de weg, dat weet je inmiddels ook wel of niet Stefan?

Tja Steef, het leven kan raar lopen. Aardrijkskunde studeren (ben je dan iets als aardioloog?) en vervolgens bij de rechtspraak belanden. Het enige verband (en dat is echt niet causaal) dat ik kan leggen is dat we wel eens te maken hebben gehad met mensen die de weg kwijt zijn. Maar of aardioloog zijn dan iets toevoegt? Khebt nog niet kunnen ontdekken.

Ander aardiologisch verband? Misschien wel, coördinaten en hokjes, die heb ik wel eens gezien bij je. Immers, je was de man van kaders, richtlijnen, duidelijke regels. Die kaders, regels en grenzen komen wel overeen met de coördinaten en lijnen op de aardbol. Tja, en al die coördinaten die elkaar snijden laten altijd van die hokjes zien op landkaarten en wereldbollen. En ja, je hebt wel eens een groep medewerkers in een hokje geplaatst hoor, dat waren die rokers! Dat was eigenlijk de enige keer dat je een beetje niconeganiehelemaalobjectief was (of ben ik dat niet als roker? Nee, vast niet. Nu ik een legaal blogmoment heb gekregen wil ik ook gelijk hebben).

Sja, je hobby's zijn overigens wel allemaal wel in lijn met je aardiologische studie. Lopen op de aarde, fietsen op de aarde, soms een stukje van de aarde omhakken. Stuk voor stuk allemaal dingen die niet bij mij passen. Weet je wat, ik adviseer je wel om ermee door te gaan. Tis maar een advies hoor, vooral niet gehinderd door enige kennis van zaken :-).

Maar Stefan, weet dat ik vooral je absoluut positieve eigenschappen waardeerde:

- duidelijkheid verstrekken
- zoveel mogelijk één lijn
- gelijke monniken gelijke kappen
- oplossen in plaats van pappen en nathouden
- altijd handelen vanuit je gevoel van rechtvaardigheid of overtuiging

en last but not least, een echt mens waarmee ik aan tafel zat en niet alleen een functionaris. Elkaar ervaringen uitwisselen en een luisterend oor zijn voor ieders eigen scène uit onze eigen goede tijden, slechte tijden.

Beste Stefan, dit is mijn eerste ervaring als (bagger)bloggur maar heb die kans met veel plezier aangegrepen. Dat is hetzelfde wat jij nu ook doet, een kans grijpen die op jouw pad kwam.

Zorg in de zorg ervoor dat je met jouw aardiologische kwaliteiten de wereld daar laat beven en laat zien wat je kan.

Bedankt voor de fijne samenwerking, het vertrouwen en heel graag tot ziens.

Zorg vooral eerst voor jezelf.

Charles

Stefan, de man van regels?

Stefan is gelukkig niet in een hokje te plaatsen. Binnen Bistro is hij de man die mij direct commentaar geeft over de inhoud van de offertes. Dit is niet goed, hij geeft aan wat hij mist. Binnen Bistro is hij ook de man die praat over het naleven van procedures. Aan de andere kant is Stefan de man die schopt tegen heilige huisjes en vastgeroeste regels, zie zijn weblog http://coppicoppi.blogspot.com/.
Voor documenten die naar buiten gaan is Stefan de man van de regels. Hij leest de concepten kritisch door met de bril als klant. Punten die helder terug moeten komen zijn:
• voor wie maken wij de vele prachtige applicaties.
• is het helder wat wordt bedoeld, is het eenduidig genoeg. Aan vaag heden heeft
Stefan een hekel. Bistro levert inhoud.
• wanneer is het af
• wat kost het en
• waar komt het geld vandaan.
Binnen Bistro is Stefan de aanjager om ons aan procedures te houden. Ongeacht rang en stand trekt hij van leer om ons in het gareel te krijgen (het blijft een uitdaging om de Bistro deskundigen dit bij te leren). Stefan laat geen mogelijkheid onbenut om zijn mening te geven. Op zijn kamer, op de gang, tijdens de lunch of tijdens vergadering weet Stefan zijn punten te maken.
Gelukkig heeft Stefan ook een andere kant. Hij trapt ook tegen bestaande regels. Gelukkig bestaat er een Raad voor de rechtspraak. Regelmatig neemt Stefan deze organisatie op de korrel. Te weinig slagvaardig, te veel procedures en regels. De Raad verliest de inhoud uit het oog is zijn credo. Deze kritische noten worden met veel humor en beeldspraak weer gegeven. Deze reactie houdt niet in dat Bistro de regels van de Raad aan de laars lapt. Nee, Stefan zet het verzet wat kleiner en gaat de Bistro col weer op om ons de nieuwe procedures bij te leren. Het versterkt zijn beeld dat de offertes nog beter moeten vanuit de visie van de klant.

Zijn opvoedkundige rol brengt hij met humor, vergelijking met zijn kinderen en ook legt hij de link naar nieuwe technische mogelijkheden. Hij steekt hier de draak mee of super enthousiast en wil dit direct gaan gebruiken.

Stefan succes in je nieuwe baan, zorg dat humor de boventoon blijft voeren en ik ben benieuwd wie de klant is bij de inspectie van de gezondheidszorg.

Succes
Theo

Afscheid van een "oudje" Elro

Stefan,

En weg ben je een oudgediende bij Bistro, eerst nog Elro geheten. Voor Apeldoorners staat dit voor de technische groothandel Elro.

Echter er werd duidelijk wat anders mee bedoeld en zo werd al ras gewerkt aan een website met een onduidelijke naam en werd gesproken over het elektronisch loket rechterlijke organisatie.

Na wat gedimdam werd de naam www.rechtspraak.nl ons eerste vlaggeschip, mooi in zwart/wit met een heldere navigatie. Duidelijk een succesnummer want zelfs ons hoogste rechtscollege De Hoge Raad der Nederlanden pronkte in het buitenland met deze website.

Geen lang betoog hoe het verder is gegaan behalve dan dat je nooit hebt kunnen bekeren tot het ideale vervoer. Sterker nog je deed aan Kangoo-sharing. Altijd een klein minpuntje in ons samenwerken gebleven.
Een aantal uitdrukkingen uit deze tijd leven al jaren voort bij Bistro als een vorm van vakjargon en lang niet iedereen weet wat deze betekenen dus hier zijn er een paar met toelichting:
- Volkomen K (effectief inkorten van een te lang traject om consensus te bereiken)

- Stroe (rustmomentje in de dagelijkse hectiek)

- We pakken de servers op en zetten ze in auto (ontevreden over de leverancier)
- Daar is niet over nagedacht (je deelt mijn mening niet)
- En nu de echt belangrijke zaken (wieleruitslagen)

Toch nog een klein stukje sentiment want paar zaken zal ik best missen, de sms-jes over sport, de korte overlegjes, je benadering van problemen en last but not least het altijd zetten van koffie in welke smaak en variateit die maar gewenst is.

Natuurlijk wens ook ik je heel veel succes in je nieuwe job.

Mochten er anekdotes uit deze tijd niet bij de diverse speeches worden aangehaald dan komen ze alsnog op deze blog.

Vleugelvriend (2)

Sinds mijn komst bij Bistro is mij duidelijk geworden dat bloggen hot is. Al die tijd heb ik mij hier nog niet aan gewaagd, want nuchter als ik ben moet dat bloggen zich eerst maar eens bewijzen. Maar voor Stefan, die toch altijd wel overkomt als duidelijk voorstander van bloggen, zet ik me hier overheen en start ik bij deze mijn eerste blog.


Ik heb geen hoogtepunten uit jarenlange samenwerking met Stefan toe te voegen, niet zozeer vanwege een gebrek aan hoogtepunten, maar meer vanwege het gebrek aan de jarenlange samenwerking. Uit het beperkte scala van herinneringen is me toch het meest bij gebleven dat we nog het e.e.a. recht te zetten hebben. Dit klinkt wel wat beladen, maar ja, dat is het ook…..
In de vorm van een foto heb ik het in mijn korte bistroperiode gepresteerd om in de blog van Stefan terecht te komen (onderwerp: vleugelvriend). Daar staat beschreven dat de collegae op de eerste verdieping gefascineerd zijn door een reiger. Ik kan het niet laten gebeuren om de bistrogeschiedenis in te gaan als intensief vogelspotter vanaf de eerste verdieping. Ik zie het daarom als een grote noodzaak om het ware verhaal uit de doeken te doen, voordat het te laat is. Het zit namelijk zo:


MarC en Margriet waren druk in de weer om met het mooie weer buuf en buuf te spelen. Buuf en buuf maakten zich zorgen over het wel en wee van de andere buuf, die zij in tijden niet meer buiten hadden gezien. Gelukkig was de andere buuf nog in levende lijve en voegde zich bij het onderonsje op het balkon. En opeens verscheen daar Stefan op de straat. Gefascineerd keken de 3 buufjes naar Stefan. Hij bleek te zijn uitgerust met een prachtige gadgettelefoon. Niet zo mooi als die van sommige anderen (zie blog David), maar toch leuk genoeg. Je kon er immers mee fotograferen, een fenomeen dat 15 jaar geleden nog als volstrekte waanzin zou worden gezien. Na de fascinatie voor Stefan en zijn telefoon volgde een volgende verbazing: Stefans komst had niet te maken met het mooie weer, maar met een mooie een-van-achter-het-bureau-gespotte-reiger die hij volgens zijn blog al sinds een tijdje gadesloeg.
Stefan fotografeerde de reiger met uiterste precisie. Het was niet zo maar een klik-klak moment, maar fotograferen met veel gevoel voor timing. De bovenarm gestrekt, midden op straat staand, in uiterste concentratie en wachten op dat ene moment. De buufjes zetten ondertussen het gesprek voort en vroegen zich af waarom het toch allemaal zo lang duurde om een kiekje van die reiger te schieten. Na enige tijd gaat Stefan voldaan naar binnen met een mooie reigerfoto. De buufjes evalueren het voorgevallen reigerkiekje en gaan weer aan de slag.


Dit bovenstaande lijkt een momentbeschrijving zonder clou en zonder enige betekenis. Maar niets is minder waar. Elk klein moment kan uitvergroot worden en door middel van analogieën verheven worden tot een zeer betekenisvolle situatie. Met de nodige fantasie zien we in bovenstaand moment enkele bistro thema’s terugkomen, bijvoorbeeld:
□ Stefan heeft een voorkeur voor robuuste en degelijke oplossingen en niet voor de quick en dirty
□ Bistromedewerkers kosten niets binnen een project en kunnen daarom hun tijd best besteden aan reigers fotograferen en buufje en buufje spelen.
□ Buiten het jaarplan om zijn er altijd nieuwe projecten die even tussendoor gerealiseerd kunnen worden, zoals een reigerfotografeerproject.
□ Per verdieping kan er een heel ander perspectief op de situatie bestaan.

Aanvullingen op deze bistro thema’s aan de hand van dit verhaal zijn natuurlijk welkom.

Stefan, ik wens je:
□ Veel succes in je nieuwe functie.
□ Een telefoon zoals David heeft.
□ Nog vele mooie reigers op foto.
□ Een werkplek met net zo’n mooi uitzicht als je bij Bistro had.
□ Veel robuuste applicaties op je nieuwe werk.

Groeten,
Maria

Van De Koude Grond

Ik schijn ooit in een vroegwijze bui (waar mijn moeder graag aan refereert) te hebben opgemerkt dat mensen een partner kiezen die het verschil tussen henzelf en hun ouders accentueert. Hoewel later de meer mainstream opvatting dat je verliefd wordt op een van je ouders Omdat Je Dat Nou Eenmaal Herkent, ook bij mij heeft postgevat, zie ik nog regelmatig mijn oorspronkelijke stelling bevestigd. Bovendien, als er geen significant verschil ís tussen jou en je ouders, valt er ook weinig te accentueren.

De laatste jaren raak ik er meer en meer van overtuigd dat de regel Breder Toepasbaar is: niet alleen de keuze van partners, ook die van banen lijkt ingegeven door een Accentueringsbehoefte. Ayaan Hirshi Ali (triviaal), Bono ("How long must we sing this song"), Arnold Schwarzenegger (al vraag ik me af of dat niet slechts wisseling van decor was...), Grace Kelly (in die tijd was Vrouw Van nog een baan), George Foreman (van bokser naar predikant was het misschien nog gezocht, maar het verkopen van barbecues? I rest my case) ... Als je eenmaal weet wat je zoekt, is de lijst eindeloos.

Maar wat geldt voor de wereld van Glitter 'n Glamour, laat zich niet, zo leert de ervaring, per se 1-op-1 vertalen naar de wereld van de Naamlozen. Bistro dan, als proeflokaal: Jeanine Verheuvel (enige accentuering wellicht, maar te tijdelijk voor een definitieve analyse), Berry Bots (lastig te beoordelen vanwege de exorbitante en derhalve mogelijk vertroebelende reistijdverkorting), Rick Smit (is er strikt genomen wel sprake van een nieuwe baan als je 'm zelf bedenkt?)... Het was wachten op een Duidelijke Switch.

En dan vertrekt Stefan: duidelijke oude baan, duidelijke nieuwe baan, duidelijk persoon. Een droomcasus. Directeur Bedrijfsvoering bij Bistro wordt Hoofd ICT, Documentatie en Informatiemanagement bij de Inspectie Gezondheidszorg. Is dat nou logisch, als je Stefan bent?
Bistro wordt Inspectie Gezondheidszorg. Irrelevant. Stefan ís Bistro. Hij heeft aan de wieg gestaan, laat zich met enige regelmaat tot persoonlijke betrokkenheid verleiden, duidt zijn compagnon aan als "pappa"... Daar zit geen licht tussen en hoeft dus ook niet te worden geaccentueerd.
Rechtspraak wordt gezondheidszorg. Rechtspraak? Sympathie en betrokkenheid zeker, maar is het Liefde? Bovendien baart een grote nieuwsgierigheid gesteund door zelfvertrouwen makkelijk sympathie. Een decorwisseling als je 't mij vraagt.
Bedrijfsvoering wordt ICT. Kan het duidelijker? Stefan lijkt bij Bistro soms het dagelijkse ontwikkelwerk te missen. Het is als directeur vooral Dingen (al dan niet opgeschreven in Stukken) Bespreken met Pakken van Instanties op Locaties. Ik heb Stefan meer dan eens horen zeggen dat hij "niet bang" is voor techniek, wat ik persoonlijk altijd een nogal overbodige uitspraak vond, want het vermoeden dat Stefan Angstig zou zijn voor een technisch verhaal is denk ik nog niet in iemand opgekomen. Misschien was het meer projectie van zijn angst dat technische vraagstukken hem niet meer zouden bereiken.
Directeur wordt Hoofd. That which we call a rose, by any other name would smell as sweet. Geen accentueringsbehoefte? Stefan geeft graag leiding, op hoofdlijnen en in detail. Gedreven door de gevoelde noodzaak concreet bezig te zijn, een scherper oog dan anderen, een - zij het milde - vorm van bindingsobsessie (of is het een goed ontwikkeld plichtsbesef?) en het vertrouwen dat het beter kan.

Al met al textbook material als je het mij vraagt...

Fiets & Lijstje

Omdat je dol bent op lijstjes én wielrennen een combi:

Mooiste fietsnummer: Skik Op fietse
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen

Beste fietscartoon:

Beste fietsuitdrukking:
'karretje in de poep rijden' (Kneteman)


Beste fietsbeelden:

videoclip van Queen bij single Bicycle Race / Fat bottomed girls



Beste hardlopende fietser….Stefan (ruim 45 minuten over 10 km op 9 april 2007 bij de Utrecht Marathon)

Stefan, ik wens je wind mee

Ben Gedetacheerd

Opschieten

Ik houd van opschieten.
Het moet niet al te lang duren voor een TO af is, een vergadering kan me niet snel genoeg voorbij zijn, en voor gezellig koffieleuten ben ik ook niet de meest geschikte kandidaat.
Ook buiten houd ik van opschieten; mensen die wel eens een wandelingetje met me hebben gemaakt kunnen dat beamen, en ook de weg tussen huis en Bistro v.v. leg ik bij voorkeur in zo weinig mogelijk minuten af.
Niet zozeer dat ik dat fietsen zonde vind van de tijd, maar het is mijn dagelijkse openluchtspinning, en voor het overige gaat het eigenlijk vanzelf. Dankzij de regelmatige oefening en de mooie fiets die ik enkele jaren geleden door een gunstige ambtenaren-OV-regeling kon verkrijgen, rijd ik bij voorkeur aan de linkerkant van het fietspad – spatbordkleven is daar mijn favoriete bezigheid.
Een paar jaar geleden, zowel Stefan als ik woonden allebei – toen nog wel, maar inmiddels niet meer – in de frisse groene buitenwijk Lunetten, fietste ik op een mooie lentedag naar mijn werk. Ik was nog maar nauwelijks de fietsbrug tussen het Beatrixpark en Kovelswade over, toen ik opeens een stem naast me hoorde: “Gebeurt jou zeker niet vaak, dat je wordt ingehaald?”
Links naast me ontwaarde ik Stefan. “Maar ja”, vervolgde hij, “als wielrenner kan ik je natuurlijk niet zo maar laten gaan.”
De meeste fietsforensen die mij een dergelijke – meestal non-verbale – handschoen toewerpen, geef ik graag lik op stuk, maar een blik op het racemonster van Stefan en indachtig zijn vele stoere verhalen over tochten in het spoor van de grote wielrenners der aarde, besloot ik de uitdaging maar de uitdaging te laten – geen schijn van kans.
Vrolijk keuvelend peddelden we door naar de Maliesingel.
</marc>

Opgeblazen

Als je niet aanwezig kunt zijn op het afscheidsgebeuren van Stefan, kom je er natuurlijk niet onderuit om hier dan tenminste toch een blogje (vreselijk woord trouwens) te plaatsen. Buiten het werk - en daar gaan we het natuurlijk niet over hebben - zijn Stefan en ik elkaar niet echt veel tegen gekomen, maar er is één ontmoeting die ik niet gauw zal vergeten. Een jaar of wat geleden, ik denk dat het 2004 was, deed ik weer eens mee aan de Berenloop op Terschelling. Het was een hele mooie dag, een beetje warm zelfs voor begin november. Zaak dus om het een beetje rustig aan te doen. Zeker bij de Berenloop waar het tweede deel, met een kilometer of wat over het strand, behoorlijk pittig is. Op het laatste stuk door het bos bij West wacht de man met hamer, die genadeloos iedereen neerslaat die te hard van stapel is gelopen. Als je dan nog wat over hebt, kun je nog heel wat lopers voorbij gaan. Ineens ontwaar ik Stefan voor mij. (Ik wist natuurlijk wel dat hij ook meeliep). Ik ga naast hem lopen en vraag hoe het gaat. "Niet zo goed, ik heb mezelf opgeblazen", zegt Stefan. Het gekke was dat hem dat helemaal niet was aan te zien. Je verwacht dan een rood hoofd en een moeizame gang en zo. Niets van dat al. Stefan liep er bij alsof hij net van start was gegaan. Het enige waaraan je kon merken dat het toch niet helemaal goed ging, was het feit dat ik hem inhaalde. Ik ben doorgelopen en finishte uiteindelijk een paar minuten eerder dan Stefan. Ik denk wel dat Stefan er inmiddels over heen is....

Gadgets

Als er iets een aantrekkingskracht op Stefan heeft, dan zijn het wel gadgets. Vooral die van anderen. Want die zijn net altijd beter, mooier en sneller dan die van hem zelf. En daar kan je dan lekker over kletsen. "Mijn vriend heeft een TomTom en die kan zo op de fiets luisteren naar de route, hoeft hij hem niet eens uit de tas te halen".

Nu ben ik zelf in het bezit van een ASUS MyPal A636. En daar kan je ook van alles mee. Je kan er mee internetten (via Opera, best goed leesbaar), RSS-feeds ophalen, mail lezen, connectie maken met je telefoon (en dan overal kunnen internetten), je laptop (voor het uitwisselen van de agenda) en als klap op de vuurpijl: TomTom. Alles kan ik overal doen en dan weet ik ook nog waar ik ben en hoe ik moet rijden.

Het mooiste vind ik dat je hem ook mee kan nemen de WC in. Als papa van 2 kids heb je niet al te veel vrije tijd en even op de WC zitten, is dan ideaal om nog even via RSS het laatste nieuws van de Rechtspraak en de blogs van Stefan te lezen. Even tijd voor jezelf. Jammer genoeg is dat moment toch weer vrij snel voorbij, als dat ene speeltje toch net weer voor beide kids HET speeltje moet zijn. En zal ik, na het optrekken van de broek, orde op zaken moeten stellen.

Dus mocht je nog een keertje een berichtje met een luchtje krijgen, dan weet je waar het aan ligt.

Stefan, veel succes met je nieuwe baan. Als gadgetsman met een brede interesse, zal ik je zeker gaan missen.

Hier is ie dan de blogsite voor Bistro om Stefan goede raad mee te geven bij zijn vertrek.

Hier kunt u vrijelijk berichten aanleveren, typen etc. Om een bericht daadwerkelijk te kunnen plaatsen dien je over een tijdelijk account te beschikken. Dat kan je krijgen door een mailtje met je mailadres te sturen naar fred.scholten@orange.nl.

Ik hoop een flink aantal leuke annekdotes te lezen op deze site.