Vleugelvriend (2)

Sinds mijn komst bij Bistro is mij duidelijk geworden dat bloggen hot is. Al die tijd heb ik mij hier nog niet aan gewaagd, want nuchter als ik ben moet dat bloggen zich eerst maar eens bewijzen. Maar voor Stefan, die toch altijd wel overkomt als duidelijk voorstander van bloggen, zet ik me hier overheen en start ik bij deze mijn eerste blog.


Ik heb geen hoogtepunten uit jarenlange samenwerking met Stefan toe te voegen, niet zozeer vanwege een gebrek aan hoogtepunten, maar meer vanwege het gebrek aan de jarenlange samenwerking. Uit het beperkte scala van herinneringen is me toch het meest bij gebleven dat we nog het e.e.a. recht te zetten hebben. Dit klinkt wel wat beladen, maar ja, dat is het ook…..
In de vorm van een foto heb ik het in mijn korte bistroperiode gepresteerd om in de blog van Stefan terecht te komen (onderwerp: vleugelvriend). Daar staat beschreven dat de collegae op de eerste verdieping gefascineerd zijn door een reiger. Ik kan het niet laten gebeuren om de bistrogeschiedenis in te gaan als intensief vogelspotter vanaf de eerste verdieping. Ik zie het daarom als een grote noodzaak om het ware verhaal uit de doeken te doen, voordat het te laat is. Het zit namelijk zo:


MarC en Margriet waren druk in de weer om met het mooie weer buuf en buuf te spelen. Buuf en buuf maakten zich zorgen over het wel en wee van de andere buuf, die zij in tijden niet meer buiten hadden gezien. Gelukkig was de andere buuf nog in levende lijve en voegde zich bij het onderonsje op het balkon. En opeens verscheen daar Stefan op de straat. Gefascineerd keken de 3 buufjes naar Stefan. Hij bleek te zijn uitgerust met een prachtige gadgettelefoon. Niet zo mooi als die van sommige anderen (zie blog David), maar toch leuk genoeg. Je kon er immers mee fotograferen, een fenomeen dat 15 jaar geleden nog als volstrekte waanzin zou worden gezien. Na de fascinatie voor Stefan en zijn telefoon volgde een volgende verbazing: Stefans komst had niet te maken met het mooie weer, maar met een mooie een-van-achter-het-bureau-gespotte-reiger die hij volgens zijn blog al sinds een tijdje gadesloeg.
Stefan fotografeerde de reiger met uiterste precisie. Het was niet zo maar een klik-klak moment, maar fotograferen met veel gevoel voor timing. De bovenarm gestrekt, midden op straat staand, in uiterste concentratie en wachten op dat ene moment. De buufjes zetten ondertussen het gesprek voort en vroegen zich af waarom het toch allemaal zo lang duurde om een kiekje van die reiger te schieten. Na enige tijd gaat Stefan voldaan naar binnen met een mooie reigerfoto. De buufjes evalueren het voorgevallen reigerkiekje en gaan weer aan de slag.


Dit bovenstaande lijkt een momentbeschrijving zonder clou en zonder enige betekenis. Maar niets is minder waar. Elk klein moment kan uitvergroot worden en door middel van analogieën verheven worden tot een zeer betekenisvolle situatie. Met de nodige fantasie zien we in bovenstaand moment enkele bistro thema’s terugkomen, bijvoorbeeld:
□ Stefan heeft een voorkeur voor robuuste en degelijke oplossingen en niet voor de quick en dirty
□ Bistromedewerkers kosten niets binnen een project en kunnen daarom hun tijd best besteden aan reigers fotograferen en buufje en buufje spelen.
□ Buiten het jaarplan om zijn er altijd nieuwe projecten die even tussendoor gerealiseerd kunnen worden, zoals een reigerfotografeerproject.
□ Per verdieping kan er een heel ander perspectief op de situatie bestaan.

Aanvullingen op deze bistro thema’s aan de hand van dit verhaal zijn natuurlijk welkom.

Stefan, ik wens je:
□ Veel succes in je nieuwe functie.
□ Een telefoon zoals David heeft.
□ Nog vele mooie reigers op foto.
□ Een werkplek met net zo’n mooi uitzicht als je bij Bistro had.
□ Veel robuuste applicaties op je nieuwe werk.

Groeten,
Maria